نورد (غلتک کاری)

قسمت اعظم فولادی که در کارخانه های فولاد سازی به صورت شمش تهیه می گردد. توسط دستگاه های نورد به ورق، تیرآهن، تسمه های فولادی، ریل، انواع پروفیل، لوله و سیم تبدیل می شود. دستگاه نورد به طور ساده و ابتدایی از دو غلتک استوانه ای. که روی هم قرار گرفته اند، تشکیل شده است. استوانه ها آن را گرفته و از شکاف بین خود عبور می دهند. در اثر این عمل جسم پهن و طویل می شود. با انجاام این عمل به دفعات و نزدیک تر کردن استوانه ها به یکدیگر. جسم پهن تر، نازک تر و طویل تر خواهد شد.

محصولات نورد شامل میل گرد، میل چهار گوش، تسمه باریک، نبشی. تیرآهن، ناودانی، ریل، ورق و صفحه های فولادی با ضخامت های متفاوت. لوله های بدون درز و با مقاطع دایره ای، بیضی و چند ضلعی می باشند

آهنگری (فورچینگ)

عملیات آهنگری توسط ضربه چکش یا دستگاه پرس انجام می پذیرد. این روش شامل کار روی فلز توسط چکش کاری با پرس کاری. تا حصول شکل نهایی با قالب یا بدون قالب است. چکش کاری به دو روش دستی و ماشینی قابل انجام است. که امروزه اکثراً چکش های ماشینی بکار گرفته می شوند. این چکش ها با بخار یا هوای فشرده کار می کنند. و با اعمال ضربه های سنگین چکش کاری قطعات را انجام می دهند. برای ساخت قطعات سنگین نیز از دستگاه های پرس استفاده می شود. قطعاتی چون محور کشتی ها، میل لنگ ها. لوله های توپ، دیگ های بخار و غیره توسط پرس کاری تهیه می گردند. امروزه برای خم کردن و شکل دادن ورق در صنایع کشتی سازی نیز از پرس استفاده می شود

اکستروژن (حدیده کاری)

اکستروژن فرآیندی است که بوسیله آن می توان قطعات و اشکالی را تولید نمود. که تقریباً با هر روش ساخت دیگری غیر ممکن می باشد. در این روش فلز را تحت تأثیر نیروی زیاد وارد قالبی نموده. و به شکل مورد نظر (لوله، سیم و مقاطع مخصوص) بیرون می آورند. آلومینیوم، سرب، روی، قلع و برخی از فولادها از جمله موادی هستند که تحت فرآیند اکستروژن قرار می گیرند

کشیدن

کشیدن عبارت است از امتداد دادن و کشیدن ورق برای تولید اشکال با سطوح مختلف. در این روش فلزی حداقل در یک جهت کشیده شده بود. و در جهات دیگر فشرده می شود. این فرآیند می تواند به صورت کشیدن قطعه از درون قالب نیز (برخلاف روش اکستروژن)انجام پذیرد. قطعاتی نظیر لوله بدون درز، قطعات سقف اتومبیل، پوکه های فشنگ. ظروف حلبی و ماهی تابه به این روش تهیه می شوند

جوشکاری

به طور کلی جوشکاری عمل اتصال دادن قطعات فلزی به یکدیگر توسط گرم کردن محل های تماس. تا حالت ذوب یا خمیری است. که اتمهای هر دو نقطه فلز در منطقه جوش در هم نفوذ کرده. و پس از سرد شدن اتصال محکمی ایجاد می نمایند.

برای ایجاد حالت ذوب یا خمیری انرژیهای الکتریکی و شیمیایی به عنوان منابع حرارتی بکار برده می شوند. برای تأمین این انرژی ها از ژنراتور یا اشکال مخلوطی از گازهای سوختنی نظیر. استیلن، هیدروژن، گازهای طبیعی، بخار بنزین،بنزول و اکسیژن استفاده می گردد. بسته به نوع جوشکاری به ابزار دیگری نظیر الکترود. انبر جوشکاری، ماسک، مشعل، کپسول گاز، میر کار، پرده های حفاظتی و غیره نیاز می باشد

امروزه روشهای جوشکاری متعددی به کار برده می شوند. که به چهار گروه جوشکاری فشاری،جوشکاری ذوبی، جوشکاری زرد و لحیم کاری تقسیم می شوند. برخی از مهمترین این روشها عبارتند از: جوشکاری با قوس الکتریکی. جوش گاز، جوش آهنگری، جوش القایی، جوش مقاومتی، جوش سیلانی، لحیم سخت و نرم